affrango, affrangere, -, -:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
- Frequency:
- Uncommon
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= cause to be broken against, crush/strike/break against; break in pieces;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | affrango | affrangimus |
| 2 | affrangis | affrangitis |
| 3 | affrangit | affrangunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | affrangere |
| passive | present | affrangi |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | affrange | affrangite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | affrangito | affrangitote |
| 3 | affrangito | affrangunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | affrangere | affrangimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | affrangitor | — |
| 3 | affrangitor | affranguntor |
Participles
Present Active Participle
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | — | affrangentia |
| Acc. | affrangens | affrangentia |
| Voc. | — | affrangentia |
Examples
Loading examples…
