Logo
dissico, dissicare, dissicavi, dissicatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= cut apart; cut in pieces; dismember, dissect;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1dissicodissicamus
2dissicasdissicatis
3dissicatdissicant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdissicare
activeperfectdissicavisse
passivepresentdissicari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
dissica
dissicate
future
PersonSingularPlural
2
dissicato
dissicatote
3
dissicato
dissicanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
dissicare
dissicamini
future
PersonSingularPlural
2
dissicator
3
dissicator
dissicantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dissicatus
dissicati
Gen.
dissicati
dissicatorum
Dat.
dissicato
Acc.
dissicatum
dissicatos
Voc.
dissicate
dissicati
Abl.
dissicato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dissicata
dissicatae
Gen.
dissicatae
dissicatarum
Dat.
dissicatae
Acc.
dissicatam
dissicatas
Voc.
dissicata
dissicatae
Abl.
dissicata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dissicatum
dissicata
Gen.
dissicati
dissicatorum
Dat.
dissicato
Acc.
dissicatum
dissicata
Voc.
dissicatum
dissicata
Abl.
dissicato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
dissicandus
Gen.
dissicandi
Dat.
dissicando
Acc.
dissicandum
Voc.
dissicande
Abl.
dissicando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
dissicanda
Gen.
dissicandae
Dat.
dissicandae
Acc.
dissicandam
Voc.
dissicanda
Abl.
dissicanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
dissicandum
Gen.
dissicandi
Dat.
dissicando
Acc.
dissicandum
Voc.
dissicandum
Abl.
dissicando

Supines

accusative: dissicatum; ablative: dissicatu

Examples

Loading examples…