Logo
displiceo, displicere, displicui, displicitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= displease;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1displiceodisplicemus
2displicesdisplicetis
3displicetdisplicent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdisplicere
activeperfectdisplicuisse
passivepresentdispliceri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
displice
displicete
future
PersonSingularPlural
2
displiceto
displicetote
3
displiceto
displicento

passive

present
PersonSingularPlural
2
displicere
displicemini
future
PersonSingularPlural
2
displicetor
3
displicetor
displicentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
displicitus
displiciti
Gen.
displiciti
displicitorum
Dat.
displicito
Acc.
displicitum
displicitos
Voc.
displicite
displiciti
Abl.
displicito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
displicita
displicitae
Gen.
displicitae
displicitarum
Dat.
displicitae
Acc.
displicitam
displicitas
Voc.
displicita
displicitae
Abl.
displicita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
displicitum
displicita
Gen.
displiciti
displicitorum
Dat.
displicito
Acc.
displicitum
displicita
Voc.
displicitum
displicita
Abl.
displicito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
displicendus
Gen.
displicendi
Dat.
displicendo
Acc.
displicendum
Voc.
displicende
Abl.
displicendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
displicenda
Gen.
displicendae
Dat.
displicendae
Acc.
displicendam
Voc.
displicenda
Abl.
displicenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
displicendum
Gen.
displicendi
Dat.
displicendo
Acc.
displicendum
Voc.
displicendum
Abl.
displicendo

Supines

accusative: displicitum; ablative: displicitu

Examples

Loading examples…