Logo
discrucio, discruciare, discruciavi, discruciatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= torture;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1discruciodiscruciamus
2discruciasdiscruciatis
3discruciatdiscruciant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdiscruciare
activeperfectdiscruciavisse
passivepresentdiscruciari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
discrucia
discruciate
future
PersonSingularPlural
2
discruciato
discruciatote
3
discruciato
discrucianto

passive

present
PersonSingularPlural
2
discruciare
discruciamini
future
PersonSingularPlural
2
discruciator
3
discruciator
discruciantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
discruciatus
discruciati
Gen.
discruciati
discruciatorum
Dat.
discruciato
Acc.
discruciatum
discruciatos
Voc.
discruciate
discruciati
Abl.
discruciato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
discruciata
discruciatae
Gen.
discruciatae
discruciatarum
Dat.
discruciatae
Acc.
discruciatam
discruciatas
Voc.
discruciata
discruciatae
Abl.
discruciata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
discruciatum
discruciata
Gen.
discruciati
discruciatorum
Dat.
discruciato
Acc.
discruciatum
discruciata
Voc.
discruciatum
discruciata
Abl.
discruciato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
discruciandus
Gen.
discruciandi
Dat.
discruciando
Acc.
discruciandum
Voc.
discruciande
Abl.
discruciando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
discrucianda
Gen.
discruciandae
Dat.
discruciandae
Acc.
discruciandam
Voc.
discrucianda
Abl.
discrucianda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
discruciandum
Gen.
discruciandi
Dat.
discruciando
Acc.
discruciandum
Voc.
discruciandum
Abl.
discruciando

Supines

accusative: discruciatum; ablative: discruciatu

Examples

Loading examples…