Logo
discepto, disceptare, disceptavi, disceptatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Lesser
= dispute; debate; arbitrate;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1disceptodisceptamus
2disceptasdisceptatis
3disceptatdisceptant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdisceptare
activeperfectdisceptavisse
passivepresentdisceptari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
discepta
disceptate
future
PersonSingularPlural
2
disceptato
disceptatote
3
disceptato
disceptanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
disceptare
disceptamini
future
PersonSingularPlural
2
disceptator
3
disceptator
disceptantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
disceptatus
disceptati
Gen.
disceptati
disceptatorum
Dat.
disceptato
Acc.
disceptatum
disceptatos
Voc.
disceptate
disceptati
Abl.
disceptato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
disceptata
disceptatae
Gen.
disceptatae
disceptatarum
Dat.
disceptatae
Acc.
disceptatam
disceptatas
Voc.
disceptata
disceptatae
Abl.
disceptata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
disceptatum
disceptata
Gen.
disceptati
disceptatorum
Dat.
disceptato
Acc.
disceptatum
disceptata
Voc.
disceptatum
disceptata
Abl.
disceptato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
disceptandus
Gen.
disceptandi
Dat.
disceptando
Acc.
disceptandum
Voc.
disceptande
Abl.
disceptando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
disceptanda
Gen.
disceptandae
Dat.
disceptandae
Acc.
disceptandam
Voc.
disceptanda
Abl.
disceptanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
disceptandum
Gen.
disceptandi
Dat.
disceptando
Acc.
disceptandum
Voc.
disceptandum
Abl.
disceptando

Supines

accusative: disceptatum; ablative: disceptatu

Examples

Loading examples…