Logo
dilinio, diliniare, dilinavi, dilinatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Stelten (Ecclesiastical Latin)
Age:
Medieval
= disturb, harass; torment mentally;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1diliniodiliniamus
2diliniasdiliniatis
3diliniatdiliniant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdiliniare
activeperfectdilinavisse
passivepresentdiliniari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
dilinia
diliniate
future
PersonSingularPlural
2
diliniato
diliniatote
3
diliniato
dilinianto

passive

present
PersonSingularPlural
2
diliniare
diliniamini
future
PersonSingularPlural
2
diliniator
3
diliniator
diliniantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dilinatus
dilinati
Gen.
dilinati
dilinatorum
Dat.
dilinato
Acc.
dilinatum
dilinatos
Voc.
dilinate
dilinati
Abl.
dilinato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dilinata
dilinatae
Gen.
dilinatae
dilinatarum
Dat.
dilinatae
Acc.
dilinatam
dilinatas
Voc.
dilinata
dilinatae
Abl.
dilinata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dilinatum
dilinata
Gen.
dilinati
dilinatorum
Dat.
dilinato
Acc.
dilinatum
dilinata
Voc.
dilinatum
dilinata
Abl.
dilinato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
diliniandus
Gen.
diliniandi
Dat.
diliniando
Acc.
diliniandum
Voc.
diliniande
Abl.
diliniando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
dilinianda
Gen.
diliniandae
Dat.
diliniandae
Acc.
diliniandam
Voc.
dilinianda
Abl.
dilinianda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
diliniandum
Gen.
diliniandi
Dat.
diliniando
Acc.
diliniandum
Voc.
diliniandum
Abl.
diliniando

Supines

accusative: dilinatum; ablative: dilinatu

Examples

Loading examples…