Logo
dignosco, dignoscere, dignovi, dignotus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
Age:
Early
= discern/distinguish/separate, recognize as distinct; make distinction;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1dignoscodignoscimus
2dignoscisdignoscitis
3dignoscitdignoscunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentdignoscere
activeperfectdignovisse
passivepresentdignosci

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
dignosce, dignosc
dignoscite
future
PersonSingularPlural
2
dignoscito
dignoscitote
3
dignoscito
dignoscunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
dignoscere
dignoscimini
future
PersonSingularPlural
2
dignoscitor
3
dignoscitor
dignoscuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dignotus
dignoti
Gen.
dignoti
dignotorum
Dat.
dignoto
Acc.
dignotum
dignotos
Voc.
dignote
dignoti
Abl.
dignoto

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dignota
dignotae
Gen.
dignotae
dignotarum
Dat.
dignotae
Acc.
dignotam
dignotas
Voc.
dignota
dignotae
Abl.
dignota

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dignotum
dignota
Gen.
dignoti
dignotorum
Dat.
dignoto
Acc.
dignotum
dignota
Voc.
dignotum
dignota
Abl.
dignoto

Supines

accusative: dignotum; ablative: dignotu

Examples

Loading examples…