dignosco, dignoscere, dignovi, dignotus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 1st · Transitive
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
- Age:
- Early
= discern/distinguish/separate, recognize as distinct; make distinction;
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | dignosco | dignoscimus |
| 2 | dignoscis | dignoscitis |
| 3 | dignoscit | dignoscunt |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | present | dignoscere |
| active | perfect | dignovisse |
| passive | present | dignosci |
Imperatives
active
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignosce, dignosc | dignoscite |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignoscito | dignoscitote |
| 3 | dignoscito | dignoscunto |
passive
present
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignoscere | dignoscimini |
future
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 2 | dignoscitor | — |
| 3 | dignoscitor | dignoscuntor |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignotus | dignoti |
| Gen. | dignoti | dignotorum |
| Dat. | dignoto | — |
| Acc. | dignotum | dignotos |
| Voc. | dignote | dignoti |
| Abl. | dignoto | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignota | dignotae |
| Gen. | dignotae | dignotarum |
| Dat. | dignotae | — |
| Acc. | dignotam | dignotas |
| Voc. | dignota | dignotae |
| Abl. | dignota | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | dignotum | dignota |
| Gen. | dignoti | dignotorum |
| Dat. | dignoto | — |
| Acc. | dignotum | dignota |
| Voc. | dignotum | dignota |
| Abl. | dignoto | — |
Supines
accusative: dignotum; ablative: dignotu
Examples
Loading examples…
