Logo
derationo, derationare, derationavi, derationatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st
Frequency:
Uncommon
Dictionary:
Y
Age:
Medieval
Field:
Government
= prove; establish; deraign; disarrange; E:be discharged (from monastic order);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1derationoderationamus
2derationasderationatis
3derationatderationant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentderationare
activeperfectderationavisse
passivepresentderationari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
derationa
derationate
future
PersonSingularPlural
2
derationato
derationatote
3
derationato
derationanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
derationare
derationamini
future
PersonSingularPlural
2
derationator
3
derationator
derationantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
derationatus
derationati
Gen.
derationati
derationatorum
Dat.
derationato
Acc.
derationatum
derationatos
Voc.
derationate
derationati
Abl.
derationato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
derationata
derationatae
Gen.
derationatae
derationatarum
Dat.
derationatae
Acc.
derationatam
derationatas
Voc.
derationata
derationatae
Abl.
derationata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
derationatum
derationata
Gen.
derationati
derationatorum
Dat.
derationato
Acc.
derationatum
derationata
Voc.
derationatum
derationata
Abl.
derationato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
derationandus
Gen.
derationandi
Dat.
derationando
Acc.
derationandum
Voc.
derationande
Abl.
derationando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
derationanda
Gen.
derationandae
Dat.
derationandae
Acc.
derationandam
Voc.
derationanda
Abl.
derationanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
derationandum
Gen.
derationandi
Dat.
derationando
Acc.
derationandum
Voc.
derationandum
Abl.
derationando

Supines

accusative: derationatum; ablative: derationatu

Examples

Loading examples…