Logo
dehortor, dehortari, dehortatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= dissuade; advise (person) against an action; deter, have restraining influence;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1dehortordehortamur
2dehortarisdehortamini
3dehortaturdehortantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentdehortari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
dehortare
dehortamini
future
PersonSingularPlural
2
dehortator
3
dehortator
dehortantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
dehortatus
dehortati
Gen.
dehortati
dehortatorum
Dat.
dehortato
Acc.
dehortatum
dehortatos
Voc.
dehortate
dehortati
Abl.
dehortato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
dehortata
dehortatae
Gen.
dehortatae
dehortatarum
Dat.
dehortatae
Acc.
dehortatam
dehortatas
Voc.
dehortata
dehortatae
Abl.
dehortata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
dehortatum
dehortata
Gen.
dehortati
dehortatorum
Dat.
dehortato
Acc.
dehortatum
dehortata
Voc.
dehortatum
dehortata
Abl.
dehortato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
dehortandus
Gen.
dehortandi
Dat.
dehortando
Acc.
dehortandum
Voc.
dehortande
Abl.
dehortando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
dehortanda
Gen.
dehortandae
Dat.
dehortandae
Acc.
dehortandam
Voc.
dehortanda
Abl.
dehortanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
dehortandum
Gen.
dehortandi
Dat.
dehortando
Acc.
dehortandum
Voc.
dehortandum
Abl.
dehortando

Supines

accusative: dehortatum; ablative: dehortatu

Examples

Loading examples…