Logo
convicior, conviciari, conviciatus sum:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Deponent
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= scold/jeer/revile/insult, utter abuse against; reproach, taunt, rail at (L+S);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1conviciorconviciamur
2conviciarisconviciamini
3conviciaturconviciantur

Infinitives

VoiceTenseForms
passivepresentconviciari

Imperatives

passive

present
PersonSingularPlural
2
conviciare
conviciamini
future
PersonSingularPlural
2
conviciator
3
conviciator
conviciantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
conviciatus
conviciati
Gen.
conviciati
conviciatorum
Dat.
conviciato
Acc.
conviciatum
conviciatos
Voc.
conviciate
conviciati
Abl.
conviciato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
conviciata
conviciatae
Gen.
conviciatae
conviciatarum
Dat.
conviciatae
Acc.
conviciatam
conviciatas
Voc.
conviciata
conviciatae
Abl.
conviciata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
conviciatum
conviciata
Gen.
conviciati
conviciatorum
Dat.
conviciato
Acc.
conviciatum
conviciata
Voc.
conviciatum
conviciata
Abl.
conviciato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
conviciandus
Gen.
conviciandi
Dat.
conviciando
Acc.
conviciandum
Voc.
conviciande
Abl.
conviciando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
convicianda
Gen.
conviciandae
Dat.
conviciandae
Acc.
conviciandam
Voc.
convicianda
Abl.
convicianda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
conviciandum
Gen.
conviciandi
Dat.
conviciando
Acc.
conviciandum
Voc.
conviciandum
Abl.
conviciando

Supines

accusative: conviciatum; ablative: conviciatu

Examples

Loading examples…