Logo
conprobo, conprobare, conprobavi, conprobatus:
Verb · 1st conjugation · variant: 1st · Transitive
Frequency:
Frequent
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= approve, accept, sanction, ratify; prove, justify, confirm, attest, bear out;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1conproboconprobamus
2conprobasconprobatis
3conprobatconprobant

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconprobare
activeperfectconprobavisse
passivepresentconprobari

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
conproba
conprobate
future
PersonSingularPlural
2
conprobato
conprobatote
3
conprobato
conprobanto

passive

present
PersonSingularPlural
2
conprobare
conprobamini
future
PersonSingularPlural
2
conprobator
3
conprobator
conprobantor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
conprobatus
conprobati
Gen.
conprobati
conprobatorum
Dat.
conprobato
Acc.
conprobatum
conprobatos
Voc.
conprobate
conprobati
Abl.
conprobato

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
conprobata
conprobatae
Gen.
conprobatae
conprobatarum
Dat.
conprobatae
Acc.
conprobatam
conprobatas
Voc.
conprobata
conprobatae
Abl.
conprobata

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
conprobatum
conprobata
Gen.
conprobati
conprobatorum
Dat.
conprobato
Acc.
conprobatum
conprobata
Voc.
conprobatum
conprobata
Abl.
conprobato

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
conprobandus
Gen.
conprobandi
Dat.
conprobando
Acc.
conprobandum
Voc.
conprobande
Abl.
conprobando
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
conprobanda
Gen.
conprobandae
Dat.
conprobandae
Acc.
conprobandam
Voc.
conprobanda
Abl.
conprobanda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
conprobandum
Gen.
conprobandi
Dat.
conprobando
Acc.
conprobandum
Voc.
conprobandum
Abl.
conprobando

Supines

accusative: conprobatum; ablative: conprobatu

Examples

Loading examples…