Logo
conpotio, conpotire, conpotivi, conpotitus:
Verb · 3rd conjugation · variant: 4th · Transitive
Frequency:
Lesser
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= put in possession of, make partaker of; (PASS) attain; obtain, come into (L+S);

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1conpotioconpotimus
2conpotisconpotitis
3conpotitconpotiunt

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconpotire
activeperfectconpotivisse
passivepresentconpotiri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
conpoti
conpotite
future
PersonSingularPlural
2
conpotito
conpotitote
3
conpotito
conpotiunto

passive

present
PersonSingularPlural
2
conpotire
conpotimini
future
PersonSingularPlural
2
conpotitor
3
conpotitor
conpotiuntor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
conpotitus
conpotiti
Gen.
conpotiti
conpotitorum
Dat.
conpotito
Acc.
conpotitum
conpotitos
Voc.
conpotite
conpotiti
Abl.
conpotito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
conpotita
conpotitae
Gen.
conpotitae
conpotitarum
Dat.
conpotitae
Acc.
conpotitam
conpotitas
Voc.
conpotita
conpotitae
Abl.
conpotita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
conpotitum
conpotita
Gen.
conpotiti
conpotitorum
Dat.
conpotito
Acc.
conpotitum
conpotita
Voc.
conpotitum
conpotita
Abl.
conpotito

Supines

accusative: conpotitum; ablative: conpotitu

Examples

Loading examples…