Logo
conplaceo, conplacere, conplacui, conplacitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Intransitive
Frequency:
Common
Dictionary:
Oxford Latin Dictionary (OLD)
= please, take the fancy of, capture the affections of, be acceptable/agreed to;

Conjugations

Finite Forms

PersonSingularPlural
1conplaceoconplacemus
2conplacesconplacetis
3conplacetconplacent

Infinitives

VoiceTenseForms
activepresentconplacere
activeperfectconplacuisse
passivepresentconplaceri

Imperatives

active

present
PersonSingularPlural
2
conplace
conplacete
future
PersonSingularPlural
2
conplaceto
conplacetote
3
conplaceto
conplacento

passive

present
PersonSingularPlural
2
conplacere
conplacemini
future
PersonSingularPlural
2
conplacetor
3
conplacetor
conplacentor

Participles

Perfect Passive Participle

masculine

CaseSingularPlural
Nom.
conplacitus
conplaciti
Gen.
conplaciti
conplacitorum
Dat.
conplacito
Acc.
conplacitum
conplacitos
Voc.
conplacite
conplaciti
Abl.
conplacito

feminine

CaseSingularPlural
Nom.
conplacita
conplacitae
Gen.
conplacitae
conplacitarum
Dat.
conplacitae
Acc.
conplacitam
conplacitas
Voc.
conplacita
conplacitae
Abl.
conplacita

neuter

CaseSingularPlural
Nom.
conplacitum
conplacita
Gen.
conplaciti
conplacitorum
Dat.
conplacito
Acc.
conplacitum
conplacita
Voc.
conplacitum
conplacita
Abl.
conplacito

Gerundive

masculine
CaseSingularPlural
Nom.
conplacendus
Gen.
conplacendi
Dat.
conplacendo
Acc.
conplacendum
Voc.
conplacende
Abl.
conplacendo
feminine
CaseSingularPlural
Nom.
conplacenda
Gen.
conplacendae
Dat.
conplacendae
Acc.
conplacendam
Voc.
conplacenda
Abl.
conplacenda
neuter
CaseSingularPlural
Nom.
conplacendum
Gen.
conplacendi
Dat.
conplacendo
Acc.
conplacendum
Voc.
conplacendum
Abl.
conplacendo

Supines

accusative: conplacitum; ablative: conplacitu

Examples

Loading examples…