-, -, conlubui, conlubitus:
Verb · 2nd conjugation · variant: 1st · Impersonal
- Frequency:
- Common
- Dictionary:
- Oxford Latin Dictionary (OLD)
= it pleases/is very agreeable; (IMPERS PERFDEF perfect form has present sense);
Conjugations
Finite Forms
| Person | Singular | Plural |
|---|---|---|
| 1 | conlubui | conlubuimus |
| 2 | conlubuisti | conlubuistis |
| 3 | conlubuit | conlubuerunt, conlubuere |
Infinitives
| Voice | Tense | Forms |
|---|---|---|
| active | perfect | conlubuisse |
Participles
Perfect Passive Participle
masculine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlubitus | conlubiti |
| Gen. | conlubiti | conlubitorum |
| Dat. | conlubito | — |
| Acc. | conlubitum | conlubitos |
| Voc. | conlubite | conlubiti |
| Abl. | conlubito | — |
feminine
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlubita | conlubitae |
| Gen. | conlubitae | conlubitarum |
| Dat. | conlubitae | — |
| Acc. | conlubitam | conlubitas |
| Voc. | conlubita | conlubitae |
| Abl. | conlubita | — |
neuter
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nom. | conlubitum | conlubita |
| Gen. | conlubiti | conlubitorum |
| Dat. | conlubito | — |
| Acc. | conlubitum | conlubita |
| Voc. | conlubitum | conlubita |
| Abl. | conlubito | — |
Supines
accusative: conlubitum; ablative: conlubitu
Examples
No examples.
